Dag 7 Springfield-Claremore 298 km

Vanmorgen vanuit Springfield weggereden. Maar eerst werden we weer "blij" verrast met het bezoek van 3 politiewagens en een ambulance bij het hotel. Niet voor ons gelukkig, maar dit was al de zoveelste keer dat we dit troffen. Maar goed we zijn gaan rijden en als eerste kwamen we bij het verlaten plaatsje Plano. Daar staat nog de ruine van de Halltown Castle. Het is ooit een Trading Post en General Store met postkantoor geweest, daarna een fabriek voor doodskisten en na een brand zijn de buitenmuren nog blijven staan en de bomen groeien aan de binnenkant. Dat kan hier. Daarna doorgereden naar Halltown, waar de Whitehall Mercantile gevestigd is. Malle Pietje zou trots geweest zijn op zo'n winkeltje. Mijn hemel wat een spullen, maar de eigenaar van 83 jaar oud vertelde honderd uit en hij ging op verzoek van zijn dochter eind van het jaar ermee stoppen. Kan die zijn vrouw gaan verzorgen die een hersenbloeding had gehad.Verder naar Paris Springs. Daar troffen we een garage met als naam Gay Parita Gas Station, waarvan de eigenaren vorig jaar kort na elkaar waren overleden. Volgens ons heeft de zoon het verder voortgezet en dat deed hij meer dan voortreffelijk. Wat een gezellige vent. Na een tijdje kletsen ook maar even foto's maken en ja, dan zie je bretels met de staten van de Route 66. Die maar gekocht, al is het maar voor later in het bejaardenhuis als aandenken. Met de belofte om zijn site te liken op Facebook maar weer verder gegaan. In Carthage kwamen we een oude, nog in werking zijnde, 66 Drive-In Theatre tegen. Dat is in 1998 na een grondige renovatie weer in gebruik genomen. Hierna de staatsgrens met Kansas overgestoken. Klinkt heel bijzonder, maar er worden geen paspoorten gevraagd. In Galena The 4 Women on the Route bezocht en daar een leuk aandenken voor een nieuw familielid gekocht. In hetzelfde dorp op een plein, ter ere van een overleden plaatsgenoot, lekker uit de zon gezeten en een boterham gegeten. Kort daarna nog even met een Engelse gesproken die de route in haar uppie doet. Wauw daar hadden wij respect voor. Vooral toen korte tijd later de luchtvochtigheid wel heel erg hoog werd en de regen met bakken uit de lucht kwam. Zodanig dat Annemieke de auto aan de kant gezet heeft, Hierna werd het weer droog en begon de zon te schijnen en werd het weer dik boven de 30 graden. Na 300 km rijden zitten we nu in Claremore in een motel en gaan we morgen richting Tulsa en Oklahoma.